مهدی قزلی، نویسنده کتاب «پنجرههای تشنه» در گفتوگو با ایکنا درباره نقدهای این کتاب گفت: عدهای این نقد را به من داشتند که چرا در این کتاب «خنده» وجود دارد؟ پاسخ من برآمده از همین نگرش بود و به آنها گفتم که خنده بخشی از زندگی است. درست همانطور که این آدمها جمع شده بودند، روضه میخواندند و برای امام حسین(ع) گریه میکردند؛ همین اجتماع مردمی به سبب مردمی بودنشان گاهی با یکدیگر شوخی میکردند و میخندیدند. مگر در هیئتهای ما چنین اتفاقی نمیافتد؟ اصلاً از هیئتها جدا شویم؛ مگر در خود روز عاشورا این اتفاق نیفتاد؟ میگویند «حبیب» با «زهیر» شوخی میکرد و میگفت: «هیچکس از من تا این لحظه شوخی ندیده؛ اما شوخی من اکنون به این سبب است که ما در بهجت و در نزدیکی بهشت هستیم.»
انتهای پیام